6 Şubat 2010 Cumartesi

Özlem...

Bir babaannenin sıcacık, içten kucaklamasını özlüyorum bazen. Bazen de bir dedenin sevgi dolu, deniz mavisi gözlerinde kaybolmayı.

Ne zaman gidersem gideyim, içimi huzurla dolduran evini özlüyorum babaannemin. Her sabah okula giderken beslenme çantama hazır meyve suyu paketlerinden atmaktansa, taze sıkılmış limonata hazırlamasını. Geceleri O'nun koynunda uyumayı,
ayaklarım hiç üşümesin diye kendi bacaklarının arasına almasını, nefesini özlüyorum. Uyandığımda yaşadığına emin olmak için dinlediğim kalp atışlarını. Birlikte pencereden dışarı bakmayı. Kırmızı toz biberli yumurta yapışını izlemeyi. Uyandığı andan yatana kadar hiç kapatmadığı radyosundaki melodileri dinlemeyi. Yumuşak tenini, sesini, gülerken zıplayan göbeğini, mutluluklarını, hüzünlerini, tedirginliklerini, dualarını özlüyorum....